Tijdens deze Avond vertelt Catherine Verguts haar persoonlijke verhaal en nodigt ze uit tot gesprekken.
Je verdriet een plaats geven, alsof je het kan opbergen in een doosje, daar gelooft Catherine Verguts al lang niet meer in. Voor haar voelt rouwen meer als het gemis meedragen, elke dag. Daarvoor zoekt ze wegen, of ingangen, openingen.
Daarom schreef ze. En maakte ze het boek ‘Kraanvogel, vlieg’ met het verhaal van haar zoon Sander, die zijn S spiegelde, gedichtjes schreef in een gebloemd minischriftje en stierf aan een hersentumor op zijn negende.
Op deze avond leest Catherine eruit voor en vertelt ze, maar nodigt ze ook uit om uit te wisselen in kleine gesprekjes over gemis of troost. Ondertussen tekent haar nicht Emma Verguts er live illustraties bij.
Zo vinden we misschien die wegen naar ons verdriet. Een klein puzzelstukje erkenning via herkenning. Zo merken we hoe verdriet en warmte elkaar niet hoeven uit te sluiten, maar hoe ze net vaak samen voorkomen en elkaar versterken.
Deze lezing kadert in de koesterweek en is een samenwerking tussen Huis van het Kind en de bibliotheek.
